Masahiro Miyasaka (Japonya)
Dünya ve uzay kategorisinin birincisi bu kare Japonya'nın Nagano şehrinde çekildi. Fotoğrafta gökyüzünde Orion, Taurus ve Pleiades yıldız kümeleri net bir şekilde görülebiliyor.
Arild Heitmann (Norveç)
Dünya ve uzay kategorisi ikincisi. Kuzey ışıkları Dünya'nın manyetik alanının değişken sınırlarını görünür hale getirirken, Nordland Fylke'de ortaya bu inanılmaz görüntüler çıkıyor.
Steven Christenson (ABD)
İnsanlar ve uzay kategorisi özel ödül ikincisi. Fotoğrafçı Haziran 2011'de Yosemite'ta dolaşırken ormanın ortasında kaybolan bu iki dağcıyla karşılaşmış. Fotoğrafta yıldızlar dışındaki tek ışık kaynağı minik bir el feneri.
Laurent V. Joli-Coeur (Kanada)
Genç astronomi fotoğrafçısı kategorisi ikincisi. Ay'ın gündüz gökyüzünde çekilmiş birçok yüksek çözünürlüklü fotoğrafı yan yana getirilerek renkli bir mozaik oluşturulmuş.
Rogelio Bernal Andreo (ABD)
Derin uzay kategorisi ikincisi. Süpernova artığı Simeis 147, 40 bin yıl önce patlayan dev bir yıldızın parçalarından oluşuyor. Simeis 147'ye spagetti nebula da deniyor.
Luc Perrot (Fransa)
Dünya ve uzay kategorisi tavsiye fotoğrafı. Samanyolu, Reunion adasında ayna gibi bir göle yansıyor. Perrot bu fotoğraftaki tüm koşulların olgunlaşması için iki yıl beklemiş.
Paul Haese (Avustralya)
Güneş sistemimiz kategorisi tavsiye fotoğrafı. 2012 yılının belki de en büyük olaylarından bari Haziran ayında yaşanan Venüs geçişiydi.
Martin Pugh (Avustralya)
Yarışmanın ana birincisi ve derin uzay kategorisi birincisi. Whirlpool Galaksisi'nin bu fotoğrafı spiral kollarla en zayıf ışık kıyruklarını bir araya getiriyor. Küçük komşu galaksi de büyük galaksinin kütle çekimi nedeniyle yavaşça parçalara ayrılıyor.
Robert Franke (ABD)
Derin uzay kategorisi tavsiye ödülü. NGC 6960 - Cadının Süpürgesi.
Robert Franke (ABD)
Derin uzay kategorisi tavsiye ödülü. Perseus yıldız kümesi - Abell 426.
Oleg Bryzgalov (Ukrayna)
Derin uzay kategorisi tavsiye ödülü. Fotoğraftaki hayaletler aslında yıldızların arasındaki boşlukları dolduran kozmik toz bulutları.
Michael A. Rosinski (ABD)
Dünya ve uzay kategorisi tavsiye ödülü. Uzun pozla çekilen bu karede ateş böcekleriyle yıldız çizgileri birbirine karışıyor.
Chris Warren (İngiltere)
Güneş Sistemimiz kategorisi birincisi. 2012'nin en büyük astronomi olayı olarak görülen Venüs'ün geçişine bir başka açıdan bakış.
Damian Peach (İngiltere)
Güneş Sistemimiz kategorisi ikincisi. Mart 2012'de çekilen bu fotoğraflar dizisinde Mars'ın farklı evreleri görüntülenmiş.
Graham Relf (İngiltere)
Güneş Sistemimiz kategorisi tavsiye ödülü. C2009 P1 Garrad kuyruklu yıldızı 2009 yılında keşfedilmişti. 2011'de dürbünle görülebilir hale gelen kuyruklu yıldızı çıplak gözle maalesef görmek mümkün değil.
Damien Peach (İngiltere)
Güneş Sistemimiz kategorisi tavsiye ödülü. En yakın dört komşumuzun 'portreleri' muhteşem bir kolaj oluşturmuş. Sırasıyla 28 Mayıs'ta Venüs, 29 Şubat'ta Maers, 1 Şubat'ta Jüpiter, 21 Nisan'da da Satürn görüntülenmiş.
Jacob von Chorus (Kanada)
Genç astronomi fotoğrafçısı kategorisi birincisi. 15 yaşındaki von Chorus, Pleiades Takımyıldızı'nı görüntülemiş.
Jathin Premjith (Hindistan)
Genç astronomi fotoğrafçısı kategorisi tavsiye ödülü.
Thomas Sullivan (ABD)
Genç astronomi fotoğrafçısı kategorisi tavsiye ödülü. 13 yaşındaki Sullivan bu fotoğrafa Dünya'da Hayatın Kökenleri adını vermiş.
Laurent Laveder (Fransa)
İnsanlar ve uzay kategorisi birincisi. Venüs-Jüpiter Yaklaşımına Karşı isimi bu fotoğrafın yakaladığı an da 2012'nin en önemli astronomi olaylarından biriydi.
Lóránd Fényes (Macaristan)
En iyi çıkış yapan kategorisi birincisi. Fil Hortumu gibi uzayın bu kadar derininde yer alan gökcisimlerinin fotoğrafların çekebilmek büyük beceri istiyor.
Dunja Zupanic (Hırvatistan)
Şans eseri ortaya çıkan bu karede bir jet uçağı ile arkasında bıraktığı buhar izleri Güneş’le bir araya gelmiş. Ayrıca Güneş yüzeyindeki manyetik alanlar da fotoğrafta çok net görülebiliyor. Güneş 11 yıllık çevriminin sonuna yaklaştığı için son yıllarda çok fazla manyetik aktivite yaşanıyor.
Miguel Claro (Portekiz)
Bu fotoğrafla Dünya’nın dönüşü sırasında yıldızların gökteki konumlarının nasıl değiştiğini görebiliyoruz. Fotoğrafçının yıldızlardan korunmak için bir şemsiye kullanması da hoş bir espri olmuş. Jüpiter de sağ tarafta bir silüet olarak görülebiliyor.
Tunç Tezel (Türkiye)
Uludağ Milli Parkı’nda çekilen bu karede yeryüzündeki köy ve kasabaların ışıklarıyla gökyüzünde Samanyolu’nun ışıkları birbirine karışmış sanki.
Thomas O’Brien (ABD)
ABD’nin Utah eyaletinde bulunan Arches Milli Parkı’nda çekilen fotoğraf Perseid meteor yağmuru sırasında bir göktaşının bir anını yakalamış. Her yıl gerçekleşen Perseid, en tanınmış ve güçlü meteor yağmurlarından biri: Saatte 80 göktaşına kadar gözlemlemek mümkün ancak bu göktaşlarını kamerada yakalamak neredeyse imkansız.
Tommy Eliassen (Norveç)
Norveç’te bulunan Högtuva Dağı, Kuzey Işıkları altında bir başka güzel. Dünya’nın manyetik alanı bir huni vazifesi görerek Güneş Rüzgarları’ndaki parçacıkları gezegenin kutup bölgelerine çeliyor. Yerden 80 kilometre yükseklikte bu parçacıklar atmosferdeki gaz atomları ve molekülleriyle çarpışıyor. Sonuçta da oksijen için yeşil ve soluk kırmızı, azot içinse kızıl görüntüler ortaya çıkıyor.
Bill Snyder (ABD)
Cepheus takımyıldızında bulunan bu toz bulutu “Fil Hortumu” diye biliyor. ‘Hortum’u oluşturan yoğun toz ve gaz kümelerinin içinde yeni yıldızlar oluşuyor.
Stefano de Rosa (İtalya)
Arkada dolunay, önde Alpler ve Pirchiriano dağının 1000 metrelik yükseltisine kurulmuş Sacra di San Michele manastırı… İnsani, jeolojik ve astronomik zaman ölçüleri bu fotoğrafta yan yana gelmiş. Fotoğraftaki bina insan zamanıyla eski olabilir ama dünya zamanıyla yanındaki dağlara göre daha bir bebek. Ay ise milyarlarca yıldır hep aynı.
Michael Sidonio (Avustralya)
Çıplak gözle bakınca Orion Nebulası, Orion’un kılıcını oluşturan yıldızlar arasında ufak bir bulanıklık gibi görünüyor. Ancak teleskopla bakıldığında Nebula’nın gerçek ölçüleri ve karmaşık yapısı anlaşılabiliyor. Merkezde yeni oluşan yıldızlar patlayıp çevrelerine radyasyon saçarken tozun içinde bir boşluk oluşturarak hidrojen gazının pembe pembe parlamasına neden oluyor.
David Campbell (İngiltere)
Ay’ın birden fazla fotoğrafla oluşturulmuş mozaiği… Uzaydaki en yakın komşumuz olan Ay, Dünya’dan bakınca Güneş dışındaki diğer tüm gökcisimlerinden daha büyük görünüyor. Mütevazı ölçülerdeki teleskoplar Ay’ın yüzeyinde sadece bir bölgeyi görmeye izin veriyor. Dolayısıyla daha geniş alanlar için böyle mozaiklere ihtiyaç duyuluyor.
Paul Haese (Avustralya)
Bu fotoğrafta Güneş’teki faaliyetler açık açık görülebiliyor. 2012 yılında Güneş 11 yıllık aktivite çemberinin zirve noktasına geldi. Bundan önceki yıllarda uzun bir sükûnet dönemi yaşanmıştı. Bu yıl manyetik olaylar ve güneş patlamaları daha önceki yıllara göre daha fazlaydı.
JP Metsävainio (Finlandiya)
Bu mozaik fotoğraf Cygnus (Kuğu) takımyıldızının içindeki geniş bir alanı kapsıyor. Büyük renkli parlak gaz bulutlarıyla, koyu renk toz çizgileri açık bir şekilde ayırt edilebiliyor. Bu ışıklar çıplak gözle görebilmemiz için çok zayıf ancak uzun pozlama süreleri ve özel filtreler sayesinde bu güzellikleri izleyebiliyoruz.
Jessica Caterson (İngiltere)
15 yaşındaki amatör fotoğrafçı Caterson tarafından çekilen bu fotoğrafta en sağdaki kişi fotoğrafçının ta kendisi. Arkadaşlarıyla Galler’de bulunan Gower Yarımadası’nda bulunan karavan parkında çekilen karede birçok kısa poz yan yana getirilerek yıldızlar ve gökyüzünün bu görüntüsü elde edilirken Dünya’nın dönüşünden kaynaklanan çizgilerin oluşması da önlenmiş. Bu işlemler uçağın ilerlemesinden de anlaşılabiliyor. Son olarak göğü seyreden arkadaş grubunun eklenmesiyle fotoğraf mükemmele ulaşmış.
Kaynak : http://fotoanaliz.hurriyet.com.tr/galer ... d=4369&p=1